KDE i gesty

W środowisku KDE istnieje możliwość posługiwania się programami/aplikacjami za pomocą gestów myszy. Wpis ten oparłem na KDE4.4, choć ten mechanizm istniał też w KDE z serii 3.x. Sposób konfiguracji był niemal identyczny (w KDE4 usunięto - nie wiem w jakim celu sprawdzanie czy gest nam odpowiada przez konieczność trzykrotnego powtórzenia).

Przejdźmy do konfiguracji. Konieczne jest wybranie jednego klawisza, który będzie aktywować wprowadzanie gestu (rysunek 1). Klawisz musi być wciśnięty cały czas w momencie wprowadzania gestu. Ja wybrałem klawisz prawy, bo przeważnie służy on tylko do otwierania menu kontekstowego. Tutaj nadmienię o czymś niezwykle ważnym. Jeżeli nie określimy inaczej, to gesty będą globalne, czyli będą działać też nad oknem gry.

Teraz musimy utworzyć nową grupę (edycja > nowa grupa), by następnie utworzyć w niej nową akcję. Mamy do wyboru trzy rodzaje aktywatorów: skrót globalny, działanie okna, działanie gestu. My zajmiemy się tym ostatnim.

W menu działanie gestu mamy dostępne trzy opcje: - Polecenie/URL - Polecenie D‑BUS - Wyślij klawisze

Warto wspomnieć, iż działanie wyślij klawisze wysyła je do okna z pominięciem menadżera okien. Oznacza to, że skróty Alt+F3 (wyświetlenie menu okna), a także Alt+F4 (zamknięcie okna) nie będą obsługiwane. Jest to dla mnie dosyć irytujące. Gdyby ktoś znalazł lepszy program do gestów lub opisał porządnie XStroke, to byłbym wdzięczny.

Polecenie D‑BUS nie będziemy się zajmować. Gdyby jednak użytkownik się skusił, to warto zaznaczyć, iż klikając na nazwę metody w przeglądarce się ją wywołuje, a nie wyświetla informacje.

Przejdźmy teraz do przykładowego gestu. Posłuży nam on do uruchamiania przeglądarki internetowej(grafika2). By zdefiniować taki gest, to należy utworzyć wybrać z menu PPM na nowej grupie > działanie gestu > Polecenie/URL. Teraz przechodzimy na zakładkę przełącznik, klikamy w Edycja (u mnie Alt+E), a następnie rysujemy w małym kwadraciku nasz gest lewym klawiszem myszki. Nie wolno zwalniać klawisza myszki podczas wprowadzania gestu! Okno zamknie się samo po zwolnieniu. Na ostatniej zakładce(Działanie) wprowadzamy np. xdg‑open http://google.pl. Słowo xdg‑open można zastąpić, np. słowem firefox. W przypadku wprowadzenia pełnego adresu, to można się nawet pozbyć pozostałych części polecenie, jak xdg‑open i spacji poprzedzającej. Zmiany należy zastosować.

W przypadku, gdybyśmy chcieli zdefiniować skutek oparty na klawiaturze, to oczywiście wybieramy wyślij klawisze(w ostatnim podmenu). Zakładka przełącznik będzie identyczna, lecz zakładka działanie już nie. Tutaj jest kolejna rzecz, która może trochę irytować. Klawisze do symulacji należy wprowadzić w górne pole tekstowe. Ja używałem jedynie kombinacji złożonych z jednego klawisza zwykłego i klawiszy modyfikujących. Nazwy klawiszy należy wprowadzać, zaczynając każdą dużą literą. Każda nazwa musi być w języku angielskim. Klawisze należy oddzielać znakiem plusa(+). Przykład: Ctrl+F.

Stwórzmy więc gest do wyszukiwania w oknie Firefoksa. Do tego celu uruchamiamy Firefoksa. Teraz w górnym polu należy wprowadzić Ctrl+F (domyślny skrót wyszukiwania w Firefoksie). Jest tylko jeden problem: skrót teraz będzie globalny, a tego nie chcemy. Nie każdy program ma opcję wyszukiwania czegoś, a nie koniecznie znajduje się on pod kombinacją CTRL+F. Przechodzimy więc do ostatniego kroku. Pod napisem okno znajduje się trochę przycisków. Wybieramy nowy. Tam klikamy w rozpoznaj automatycznie, po czym klikamy w główne okno Firefoksa. Następnie tytuł okna ustawiamy na nieistotny (trzeba wybrać tę opcję z rozsuwanej listy). Następnie dla klasy okna i funkcji okna wybieramy opcję: jest równy. Dołączam obrazek prezentujący ustawienie wszystkich opcji.

Obecnie będzie na tyle. Postaram się także opisać działania D‑BUS i inne możliwości. Dla niewtajemniczonych dobrym przewodnikiem będą zdefiniowane już gesty dla Konquerora.