D‑Link DWR‑510 — 2 w 1 dla mobilnych

Z myślą o takich właśnie sytuacjach D-Link zaprojektował Le petit router (DWR-510) — modem 3G ze zintegrowanym routerem bezprzewodowym w formie klucza USB. Petit oznacza po francusku maleńki, co w pełni oddaje rozmiary urządzenia. Przy długości 9 cm jest on niewiele większy od „zwykłych” modemów 3G czy pendrive'ów. Niestety obudowa DWR-510, choć zaprojektowana estetycznie, wykonana jest z plastiku typu piano-black, błyskawicznie łapiącego odciski palców. W urządzeniu, które ze swej natury jest często podłączane / odłączane to nienajlepszy pomysł. Większych uwag nie można mieć natomiast do konstrukcji obudowy — dioda sygnalizująca pracę jest dobrze widoczna, gniazdo SIM łatwo dostępne (choć przykrywająca je klapka chodzi trochę zbyt lekko), a pomysłowa, obrotowa wtyczka USB pozwala na zamontowanie klucza pod dowolnym kątem w stosunku do obudowy, co jest wygodne gdy trzymamy notebooka na kolanach.

No dobrze, ale jak to działa? D-Link DWR-510 ma 2 tryby pracy — jako modem 3G i router, wyboru dokonuje się przełącznikiem z boku obudowy. Na pierwszy ogień sprawdziliśmy modem. Mimo braku polskiej instrukcji instalacja, jak i późniejsza obsługa, jest banalna. Sterowniki instalują się automatycznie z pamięci wewnętrznej urządzenia (jakby co jest jeszcze płyta CD), a wraz z nimi D-Link Connection Manager pozwalający jednym kliknięciem myszy połączyć się z Internetem. Ustawienia trzech najważniejszych operatorów (Orange, Plus, Era/T-Mobile) wykrywane są automatycznie. Nie trzeba więc męczyć się z konfiguracją, wpisywać żadnych krzaczków czy haseł, których oczywiście nigdy się nie pamięta, gdy jest taka potrzeba. Modem pozwala teoretycznie osiągnąć prędkość maksymalnie 7,2 / 5,76 Mbps (download / upload) — jest to jednak oczywiście uwarunkowane lokalnymi możliwościami sieci. Mi udało się dobić do 4,6 Mbps.

Zgodnie z oczekiwaniami sprawuje się również router. Co prawda możliwości konfiguracyjne w tym trybie ograniczają się w zasadzie do podstawowych ustawień sieci (nazwa punktu dostępowego, numer kanału, hasło, tryb szyfrowania, w tym WPA(2)-PSK itp.), a także ewentualnie dodania zaufanych adresów MAC, jednak w tego typu urządzeniu nic więc nie potrzeba. Router jest certyfikowany w trybach 802.11b/g, ale pracuje też w niepełnym n — prędkość jest ograniczona do teoretycznych 65 Mbps. W praktyce maksymalny zmierzony przeze mnie transfer (pomiędzy dwoma komputerami) nie przekraczał 7,2 Mbps, do udostępniania Internetu to jednak w zupełności wystarcza. Nie można też specjalnie narzekać na zasięg (nawet kilkanaście metrów w pomieszczeniach), ani na opóźnienia w transmisji poprzez router (50-60 ms). Oczywiście mogło być lepiej, ale trzeba pamiętać, że to nie pełnowartościowy router tylko zminiaturyzowane urządzenie na USB.

To co robi router D-Linka można zrobić i na inne sposoby — np. dźwigając niezależny router (ale trzeba mieć gniazdko), przy wykorzystaniu technologii Intel My WiFi (ale trzeba mieć odpowiedniego notebooka i modem 3G), czy tworząc punt dostępowy na smartfonie (ale trzeba mieć odpowiedniego smartfona). Korzystając z DWR-510 można to wszystko zrobić po prostu łatwiej i to jest jego główna zaleta. W zasadzie DWR-510 ma tylko dwie wady — dostępność i cenę. To całkowicie nowy produkt, którego nie można jeszcze kupić. Ma to się jednak niedługo zmienić — produkt będzie dostępny w sprzedaży już za miesiąc, w sugerowanej cenie detalicznej 449 zł.