Teatrzyk Niebieski Kucyk - Rozprawa Pękniętej

Teatrzyk Niebieski Kucyk

"Rozprawa Pękniętej"

Występują:

Sędzia Sprawiedliwie Obarczony Zadaniem

Pęknięta

Oburzone Społeczeństwo

Scena I – przyznanie się:

Sędzia: Przyznaj się! Pękłaś?

Pęknięta: Przyznaje się! Pękłam. (Pęknięta przyznaje się ze skruchą)

Oburzone Społeczeństwo: Buuuuuu. (Buczenie)

Scena II - powody:

Sędzia: Dlaczego?

Pęknięta: Bom ja tylko chciała pomóc. Ludzie narzekają, że tak biednie, że tak smutno, że emerytury nie dadzą. Myślałam, że tak im pomogę. Ja jestem winna, ale to w dobrej wierze. Wszystko skrupulatnie wyliczałam i doszłam do wniosku, że pęknięcie to jedyna opcja. Podatki coraz wyższe. Emigracja coraz liczniejsza. Nasz kraj trzeba ocalić. Musiałam więc sama zacząć działać. Zakradłam się podlę – przyznaję. I pękłam. Ach, cóż to było za pęknięcie. Ileż ja trudu w to włożyć musiała, tak teatralnie dosłownie. Potem dojść – do słowa, oczywiście – im dałam i okazało się, że oni ratować kraju nie chcieli. To ich zwyzywałam, od najgorszych, od morderców ojczyzny, od bałamutniczych konfidentów i wrogów narodu. Bo jak, no jak oni mogą decydować. Ich prawo prawem, ale sprawiedliwość i racja musi być po stronie pękniętych.

Oburzone Społeczeństwo: Skandal! Skandal!

Scena III - werdykt:

Sędzia: Wszczeteczna!

Pęknięta: Wszczeteczna. (Pęknięta powtarza ze skruchą)

Oburzone Społeczeństwo nie odpowiada gdyż chędoży się w ciemnym kącie.

K U R T Y N A - Zapada cichaczem, z zażenowania.

Maksymilian Ildefons Demage

2014